Bu mısralar Sultan III.Murat Han Hazretleri tarafından yazılmış. Eserin güftesi ve bestesi insanın içini titretiyor. Çünkü bu eserin yazılış nedeni çok farklı. Sultan bu sözleri bir sabah yatağında iki büklüm halde pişmanlık içinde yazmış. Peki neden ?

İşte hikayesi...

Nedeni Allah korkusudur, bunu hissettiren ise o sabah kaçırdığı namazıdır...

Ne gariptir ki, bir sabah namazı için bu beste yapılmış. Bu sayede tevbe edilmiştir. Biz her gün kaçırdığımız namazlarımıza bırakın beste yaparak pişmanlığımızı dile getirmeyi, pişmanlığa bile kapılmıyoruzdur. Var mı böyle içten bir tevbe edenimiz?

 Uyan ey gözlerim gafletten uyan!

Benim, Murad kulun, suçumu affet. Suçum bağışlayub günahım ref’ et. Rasûl’ün sancağı dibinde haşret. Uyan ey gözlerim gafletten uyan! Uyan uykusu çok gözlerim uyan

O büyük zât, namazın ehemmiyetinin farkına varmış ve Allahu â’lem tövbe istiğfarı da kabul olmuş ki, meşhur bir hâle gelip bizlere ibret olmuş.

Şimdi nefsimi karşıma alıp derim ki :

Ey nefsim !

Kaç kere pişman olup da gözyaşı akıttın Sabah Namazına kalkamadın diye? Kaç kere üzülüp pişman oldun bir vakit kılman gereken o mukaddes namazı kaçırdın diye? Kaç kere terk ettin sımsıcak odaları da, buz gibi soğuk sularla abdest aldın? Kaç kere arkadaşların arasındaki o lezzetli muhabbete ara verip namaz molası verdin ? Namazını vaktinde kılıp, ruhun kana kana içti mi o rahmet suyundan? Bütün zerrelerin gıdasını aldı mı ibadetlerden ?

Ey Gönül ! Senin ruhun hiç acıkmaz mı, acıkır da zorla aç mı bırakılır? Ruhunu aşktan mahrum mu ediyorsun Ey Gönül ! Yoksa, ruhuna hiç iftarı olmayan oruçlar mı tutturursun? Orucu, güzellik için tutarız, yanıp tutuşmak için tutarız. Yakıp, yıkmak için harap etmek için değil!

İşe güce dalıp namaz vaktimi geçiriyor muyum yoksa? Şu an abdest almak çok zahmetli olacağı için kazaya mı bırakıyorum ya da kılsam hemen şu namazı aradan çıkarayım da tekrar dünya hayatına geri döneyim mi diyorum? Her ezan okunduğunda namaz kılmak yahut kılmamak arasında gidip geliyor insan. Bu mücadele olmasa herhalde imtihan olmaz. Bu imtihan da olmasa insan kemâle eremez, kâmil olamaz.

Namazın ehemmiyetini kâmil olanlar daha iyi anlıyor. Ben onlara “Namaz İnsanı” demeyi uygun buluyorum. Çünkü hayatlarının her ânını Rabbine karşı olan borcunu ödeme, Rabbinin verdiği nimetlere teşekkür etme azmi, gayreti, şevki içinde geçiriyorlar. Ona göre de yaşıyor. Namaz insanı için namaz, kâinatta hiçbir şeye değişilmeyecek, fedâ edilemeyecek, olmazsa olmazı konumunda oluyor. Ezan okunduğu anda ki en önemli vazifesi, vakti edâ etmek olan bu namaz insanlarının hassasiyetlerini kavramakta bazen idrakim yetersiz kalıyor. Bazıları uyku için namazı terk ederken, "Namaz İnsanı" olan o kâmil zatlar ise namaz için uykuyu terk ediyor...

Ey nefsim ! Aç şu gözlerini de gafletten uyan, zira namaz şu kâinatta sana bu kadar masraflar yapan, her an sana sayısız nimetler veren Zât’a karşı en küllî teşekkürdür.

Emrah Topcu